Rebenhof
Een door het het lot voorbestemde samenwerking.
Hier en daar zagen we de leuke etiquetten van Rebenhof op social media verschijnen, en eerlijk gezegd dachten we dat het eerder een gimmick was dan iets anders. We vertrokken van bij Radikon in Friuli om Andreas Tscheppe te bezoeken. Beide regio's hebben ongeveer dezelfde bodems (Ponka, in Oostenrijk Opok) en het leek ons interessant om deze twee regio's in een zelfde reis te combineren. We wisten dat Rebenhof een restaurant en gastenkamers hadden en zo besloten we om deze mannen toch te ontmoeten en daar te blijven slapen.
Zoals elke wijnreis, is het praktisch onmogelijk om ergens op tijd te geraken, de leuke spontane gesprekken met een glas wijn lopen regelmatig uit. Bij ons aankomst (meer dan een uur te laat), was Hartmut (Harti voor de vrienden) nog volop in de kelder bezig. We voelde ons onmiddellijk welkom en kregen een fris pint aangeboden van Meinklang. De gastenkamers baadt hij helaas niet meer uit en het restaurant is enkel 's middags open. Geen probleem, Harti was op alles voorzien. Hij had een tafel geboekt bij Die Weinbank, een van de meest befaamde restaurants uit de regio met een formidabele wijnkaart en een hotelkamer een paar dorpjes verder. Die avond proefde we alle tanken en bijna alle vaten, het was een zintuigelijke uitdaging. Het restaurant hebben we nooit gehaald en de nacht was heel kort. Genoeg redenen om deze wijnen in te voeren!
Het domein is in handen van de familie sinds 1924. Een jaar voor het overlijden van zijn betovergrootvader kocht en schonk Ludwig Krempl, de keizerlijke raadsheer, aan zijn zoon Gustav Krempl het domein Der Rebenhof.
Sindsdien is het altijd in de handen gebleven van de familie. In 2008 nemen de ouders van Hartmut Aubel het domein over, het wordt helemaal vernieuwd en uitgebreid.
Harmut begint zijn wijnbouwcarrière in Kremstal bij Sepp Moser, nadien in Wachau bij Emmerich Knoll en een passage bij het cultdomein Shloss Halbturn in Burgenland. Hij besloot om zich dan even in de Saar te vestigen bij de notoire Forstmeister Geltz-Zilliken en vertrok nadien naar Bordeaux bij Château Hermitage. Als laatste pitstop wou hij gaan werken bij, voor hem toen, de beste wijnboer als het Sauvignon Blanc betreft. Didier Dagueneau was zijn laatste leermeester waar hij van 2006 tot 2007 bleef. Helaas stier Didier niet veel later in 2008.
Tijdens zijn terugkeer naar Oostenrijk creëert Hartmut een sterke band met het wijnhuis Nikolaihof in Wachau en maakt, dankzij hen, de beslissing om zijn wijndomein te converteren in biodynamie. De eerste officiëlel stappen gebeuren in 2013 en de certificatie komt, zoals gewoonlijk 3 jaar later in 2016. 
Rebenhof heeft zeer stijle wijngaarden en terrassen, voornamelijk op opok gronden. De oudste wijngaarden zijn van de jaren '40. De rendementen zijn tussen 20 a 25hl per ha. Wat voor zeer geconcentreerde wijnen zorgt. Hartmut heeft twee benaderingen. Loepzuivere wijnen maken, die veel tijd nodig hebben om tot hun recht te komen (klinkt het bekend? cfr Dagueneau?). De stijl ligt voor ons tussen dat van de Jura en de Loire. Anderzijds experimenteert Hartmut ook graag met lange schilmaceraties. De ene iets zotter als de andere, net zoals de wijnboer zelf.
Hartmut een personage die alles weloverwogen doet, maar ook zoveel mogelijk probeert te experimenteren. Hierdoor zijn er redelijk wat wijnen die eenmalig gemaakt worden, die enkel worden uitgebracht indien hij het goed vindt. Hij geeft het voorkeur aan inox en probeert zoveel mogelijk Oostenrijks hout te gebruiken met verschillende groottes en diktes. Op deze manier kan hij beter zijn wijn begrijpen. 
