Pranzegg
We hebben tot drie keer moeten proberen om het domein Pranzegg te bezoeken. Via bevriende wijnboeren hadden we veel positiefs vernomen over de wijnen van Martin en Marion. Eerste keer dat we in de regio waren hadden ze geen tijd, tweede keer dat we in de regio waren ging het net regenen en moest hij dringend gaan werken in de wijngaarden. De derde keer, goede keer, annuleerde ik een paar afspraken op een van de grootste wijnbeurzen van Europa in Verona (nl. Vinitaly) om eindelijk het domein te bezoeken. Als u het mij vraagt, ga ik duizend keer liever gaan praten over wijn en het leven in volle natuur of een wijnkelder in de plaats van op een overgeladen wijnbeurs te lopen.
Het is niet voor niets dat we drie keer hebben moeten proberen, want Martin maakt graag tijd om zijn levensvisie aan de mensen uit te leggen. Het had dus weinig zin om "snel-snel" een bezoek te brengen, want zelf tijdens mijn bezoek had ik een uur gerekend om dan terug 2 uur te rijden naar Verona. Het was duidelijk niet genoeg en bleef ik naar gewoonte gezellig plakken en genieten van de sfeer, de wijn, maar vooral de mens achter het heel verhaal.
Waarom wens ik graag te beginnen met dit verhaal is omdat dit de perfecte weerspiegeling is van de wijn. Alles heeft zijn tijd nodig, alles wat belangrijk is heeft aandacht nodig. Even stil staan bij het leven, de natuur, de energie die er rondhangt. (dit geldt trouwens voor al onze wijnboeren)
Martin en Marion hebben een kleine 4ha waarvan ze verschillende kleine cuvées maken, tussen de 2000 en 8000 flessen. Wie op zoek is naar de typische Alto-Adige, Südtirol stijl, zal zeker teleurgesteld zijn met deze wijnen. Deze regio wordt vaak gekenmerkt door zeer geconcentreerde, alcoholische wijnen, meestal overgesulfiteerd (niet voor niets een Duitstalig gebied ;) ).
Hier vindt men lichte wijnen, vol energie en lengte met aromatische complexiteit. Wat niet eenvoudig is daar het domein zich aan de rand bevindt van Bolzano, een van de warmste gebieden van Italië. U leest het goed. Bolzano is een van de warmste steden van Italië. Dit omwille van zijn nabije ligging tussen de bergen. De stad vormt een kom die de uitwisseling van frisse lucht verhindert. De koude lucht wordt er door de ligging naar boven geduwd, dit creëert een leegte en deze wordt opgevuld door de hitte die de omgeving absorbeert.
In 1935 kocht Martins moeder deze boerderij die redelijk zelfvoorzienend was. Druiven, Kersen, Walnoten, Kastanjes, moestuin en enkele dieren. In 1997 erfde Martin het domein op 18 jarige leeftijd. Hij onderhield er de wijngaarden en besefte 3 jaar later dat hij dit full time wou gaan doen, met dezelfde gedachtegang als zijn grootmoeder, zelfvoorzienend en met respect voor de natuur. Martin legt al snel de focus op de locale druiven en minder op de internationale druiven. Schiava (of Vernatsch), Lagrein, Gewurztraminer (genoemd naar het dorpje Tramin). Hier groeien de druiven nog in Pergola systeem, wat het rendement aantast van de druivenstokken, maar de koppigheid van Martin heeft ervoor gezorgd dat dit systeem ook net voor meer schaduw zorgt, wat zeer handig komt in deze tijden van klimaatsverandering.
In de kelder gebeurt er het strikte minimum, maar moet alles in balans blijven. Er is enkel ruimte voor geduld, niet voor fouten.
